Ik heb met kromme tenen zitten kijken naar de Uitzending van Radar op 1 mei over de 35-minner. Ik ben voor een kritische houding tegenover wetgeving zoals de WIA en de gevolgen daarvan voor mensen, maar de verwijten moeten wel feitelijk zijn en kloppen. Nu wordt er gegoocheld met sentimenten.
Ik bespreek een aantal elementen uit de uitzending.
UWV kijkt niet naar hoe ziek je bent
De vakbond stelt dat er niet wordt gekeken naar hoe ziek iemand is, maar alleen maar naar het inkomensverlies oftewel: de mate van arbeidsongeschiktheid.
Dit is pertinent onjuist.
Ten eerste is de term ‘ziekte’ in dit verband iets uit de vorige eeuw. Het gaat om arbeidsongeschiktheid, ontstaan omdat iemand door ziekte of gebrek het werk niet meer kan doen. Ziekte zegt niets over of je wel of niet kunt werken. Er werken heel veel mensen in Nederland met een ziekte zonder arbeidsongeschikt te zijn!
Bij het UWV wordt eerst door de verzekeringsarts vastgesteld wat de belastbaarheid is. Er worden belemmeringen vastgesteld ten gevolge van een ziekte of gebrek. Er wordt dus juist heel gericht gekeken naar hoe “ziek” iemand is en wat deze persoon desondanks nog wel kan doen. De verzekeringsarts geeft de belastbaarheid weer in een FML: een Functionele Mogelijkheden Lijst.
De arbeidsdeskundige bepaalt vervolgens welke functies dan nog geschikt zijn oftwel of de werknemer deze functies medisch gezien aan kan.
De FNV-stelling, dat het UWV niet kijkt naar hoe ziek iemand is, klopt dus totaal niet.
Oneerlijk systeem
Volgens Radar verkrijgen werknemers met een hoger inkomen “makkelijker” een volledige WIA-uitkering. Ja, dat is zo.
Betalen zij niet ook meer premie? Maar afgezien daarvan leidt de hoogte van de uitkering die men kan verwachten vaker voor een hogere inkomstenterugval voor de meer verdienende werknemer in het voorbeeld dan voor de minder verdienende.
Voorbeelden : 2 mensen
Er komen 2 werknemers in beeld wiens situatie een voorbeeld moet laten zien van de hardheid van de WIA.
Uit het interview en de reacties blijkt dat beiden het niet eens zijn met het feit, dat er geen urenbeperking is vastgesteld door het UWV. Want dàt is hun probleem. Dáárdoor kunnen ze het werk niet aan. Ze vinden dat ze teveel uren moeten werken.
Dat heeft echter niets met de WIA te maken, niets met < 35% en niets met het CBBS.
Omdat de verzekeringsarts heeft gezegd dat het voor hun medisch mogelijk is om een groter aantal uren te werken is hun restverdiencapaciteit daardoor ook groter ( en hun arbeidsongeschiktheid lager ).
In elk systeem waarin je het niet eens bent met de vastgestelde onder- en bovengrenzen tref je situaties aan waar mensen net buiten die grenzen vallen, waarbij het saillant is dat dit nu ineens hardheden zijn.
<35 of < 15 als drempel want dat moet al lang van Europa
Het verlagen van de drempel op zich lost naar mijn mening niet veel op. Stel, je verlaagt de drempel en je creëert dan arbeidsongeschiktheidsklasse 15-25 en 25-35%, dan is er nog steeds maar een heel lage uitkering als het je niet lukt om werk te vinden, namelijk respectievelijk 14% en 21% van het minimumloon. Ik zie in alle stukken en interviews over dit aspect niets geschreven. Alleen het creëren van een lagere drempel lost niets op.
‘Heel erg arbeidsongeschikt en < 35%’
Als iemand < 35% is, o.b.v een juiste en correcte gemaakte beoordeling, dan is deze persoon ook daadwerkelijk in staat om de geduide functies te verrichten. Dat is het uitgangspunt. Iemand is dus dan naar mijn opinie niet ‘heel erg arbeidsongeschikt’.
Immers, ondanks wat iemand mankeert, hij/zij/hen kan/kunnen best nog werken.
Oproep
Laten we met elkaar de discussie op weg naar een nieuw stelsel open en transparant voeren gebaseerd op feiten. Met kennis van zaken. En met het besef dat het stelsel betaalbaar moet zijn.
Betaalbaarheid impliceert het maken van keuzes, het creëren van de juiste polisvoorwaarden.
En het belangrijkste: laten we ons realiseren dat er ook Nee gezegd zal moeten worden. Er gaan werknemers net buiten de gestelde grenzen vallen. Dat dat hard is, is zo, maar het kan toch niet anders?
Een goede uitleg in begrijpelijke termen kan hierbij helpen:
‘Nee, U heeft geen recht, want…..’ of ‘Ja, U heeft recht, want….’.
De WIA is geen grabbelton waarin iedereen naar believen wat uit kan krijgen.